Φυσικός Τοκετός: Ένα Ταξίδι Ενδυνάμωσης

Πρόκειται για το τέλος της εγκυμοσύνης, για την αρχή της μητρότητας?
Για ένα τρομακτικό γεγονός που πονάει πολύ και προτιμάς να το αποφύγεις?
Ή μήπως για μια έντονη μεταμορφωτική εμπειρία που εξοπλίζει με δύναμη εσένα και το μωρό σου?

Οι Ozla et al (2018) στην έρευνα τους συγκέντρωσαν εμπειρίες  γυναικών που γέννησαν φυσιολογικά και συμπεραίνουν ότι πρόκειται για μια μεταμορφωτική ψυχική εμπειρία που ενδυναμώνει τις μητέρες.

Το ψυχολογικό ταξίδι ενός φυσικού τοκετού ξεκινάει με την ανακοίνωση της έναρξης του τοκετού σε άλλες γυναίκες (μητέρα, αδερφή, κολλητή) ενώ οι ίδιες παραμένουν προστατευμένες σε ένα οικείο περιβάλλον.
Οι περισσότερες γυναίκες επικεντρώνονται στη διατήρηση της αυτοπεποίθησης τους κατά την έναρξη του τοκετού ενώ τείνουν να αποσύρονται σε έναν εσωτερικό κόσμο καθώς ο τοκετός προχωράει.
Όταν εδραιωθεί ο τοκετός, βιώνουν μια διαφορετική κατάσταση συνείδησης, μεταφέρονται “άλλου”, στη χώρα του τοκετού (Labour Land) όπως οι ίδιες περιγράφουν! Εκεί έρχονται αντιμέτωπες με έντονα συναισθήματα όπως αμφιβολία για το αν θα τα καταφέρουν, εξάντληση και το φόβο του θανάτου. Στη φάση αυτή η αντίληψη του χρόνου αλλοιώνεται.
Την ώρα της εξώθησης, επανέρχονται σε εγρήγορση και γίνονται πιο ενεργητικές.
Αμέσως μετά τη γέννηση του μωρού, κυριαρχούν αισθήματα χαράς και υπερηφάνειας.

Ο τοκετός είναι ένα ταξίδι ενδυνάμωσης και αυτογνωσίας. Ορισμένες γυναίκες νιώθουν ότι άλλαξαν: αισθάνονται ενδυναμωμένες, έτοιμες να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του νεογέννητου και πιο ικανές να αντιμετωπίσουν τα πάντα. (Ozla et al, 2018)

Η αποδοχή του πόνου σαν μια φυσική διαδικασία της γέννησης ήταν πολύ σημαντική. Δύο βασικά στοιχεία για την αντιμετώπιση του ήταν η εμπιστοσύνη στο σώμα και η συνεργασία με αυτό. Η κινητικότητα ήταν απαραίτητη καθώς οι περισσότερες ήθελαν να κινούνται ή να βυθιστούν στο νερό.

Αμέσως μετά την έξοδο του νεογνού οι γυναίκες περιγράφουν ανακούφιση, χαρά που συναντούν το μωρό τους και μια κάποια μεταμόρφωση.

Η ένταση των συναισθημάτων κατά τη γέννηση περιγράφεται σαν το μεγαλύτερο και ασύγκριτο επίτευγμα τους. Επιπλέον αναφέρουν αισθήματα πνευματικής ένωσης και ευγνωμοσύνης

ήμουν γενναία, ήμουν δυνατή!… «Ναι, τα κατάφερα!» Ήμουν τόσο χαρούμενη. Δεν είχα ειλικρινά ποτέ τέτοια χαρά από τη στιγμή που γεννήθηκα. Δεν ξέρω από πού ήλθε αυτή η χαρά. Δεν ξέρω πώς να περιγράψω την ατέλειωτη χαρά που ήρθε μέσα μου

Το επικρατέστερο στην εμπειρία του τοκετού συνολικά είναι η αίσθηση της νίκης, η αίσθηση της έκστασης όταν γεννιέται το μωρό. Αυτό το συναίσθημα είναι μοναδικό, και στον τελευταίο τοκετό ήμουν χωρίς αναλγησία και ως εκ τούτου μπορεσα να απολαύσω αυτό το συναίσθημα πολύ καλύτερα. Λοιπόν, δεν περιγράφεται!

Ένιωθα την ιερότητα του να είσαι ένα με το σύμπαν. Αισθάνομαι τόσο ευγνώμων που γέννησα στο σπίτι.

Μετά από επεξεργασία των συναισθημάτων τους, οι γυναίκες παρατηρούν ότι αισθάνονται διαφορετικά. Έχουν απορροφήσει νέες γνώσεις και κατανόηση για τον εαυτό τους με έναν καθαρά βιωματικό τρόπο. Μιλούν για τον τοκετό τους ως μια ενδυναμωτική εμπειρία.

Επίσης συνδέουν την ικανοποίηση τους για τη διαχείριση του πόνου με δύναμη, αυτοπεποίθηση και ένα θετικό ξεκίνημα στη μητρότητα.

Όλα αυτά που επί αιώνες βιώνουν οι γυναίκες στον τοκετό αρχίζουν να απασχολούν επιτέλους την επιστημονική κοινότητα. Αυτό είναι εξαιρετικά ευχάριστο γιατί όταν αναγνωριστούν τα συναισθηματικά, ψυχικά και ενδυναμωτικά οφέλη του φυσικού τοκετού από τους επαγγελματίες υγείας άλλα και τις ίδιες τις γυναίκες θα αλλάξει ο τρόπος που αυτός αντιμετωπίζεται. Ίσως τότε μπορέσουμε να προσφέρουμε την κατάλληλη σωματική, συναισθηματική και κοινωνική στήριξη και να ενισχύσουμε την πίστη των γυναικών στην ικανότητά τους να γεννήσουν….

Πάντα με σεβασμό στη φυσιολογία του τοκετού, χωρίς παρεμβάσεις σε αυτή παρά μόνο εφόσον είναι απαραίτητο!